Paborito ko ring laruin ang tongits, lalo na kapag nagkukuwentuhan kami ng mga kaibigan ko. Pero siyempre, gusto ko ring manalo, kaya kailangan kong maiwasan ang mabust. Mahirap maiwasan ito, pero posible naman kung talagang susubukan. Isa sa mga ginagawa ko ay ang pag-alam sa tamang bilang ng baraha na itatapon. Crucial ito dahil mas kaunting baraha ang natitira, mas mataas ang posibilidad na mabust. Halimbawa, kung may 6 na baraha na lang ako, mas focused ako sa mga galaw ko mula noon.
May mga konsepto akong sinusunod para hindi-agad magpadalos-dalos sa laro. Unang-una, mahalaga sa akin ang pag-compute, at may tinatawag kaming "memory load" sa pag-imbestiga ng mga move ng kalaban. Kung makakabuo ng pattern mula sa discard pile at sa galaw nila, mas madali kong maiiwasan ang pagbust. Para sa akin, hindi lang ito simpleng laro; ito ay isang uri ng tinatawag naming "strategic gameplay." Mindset lang talaga.
Isipin mo, parang chess lang din ito. Isa sa mga naaalala kong halimbawa ay isang kaibigan kong si Juan, na tuwing naglalaro ay walang paki-alam sa discard pile. Laging natatalo. Kahit may 20% na chance siya na manalo, kung 'di niya aalalahanin ang mga barahang itinapon at walang sistema, wala rin. Napakaimportante rin ng timing. Kung kailan ka maghahagis ng high card at kung kailan ka mag-ho-hold back sa mga low cards. Sa arenaplus, may mga forums at chat rooms pa nga na nagtuturo tungkol dito.
Isa pa sa mga ginagawa ko ay ang pag-establish ng 'contact' o pakikipagtalakayan sa iba pang manlalaro. Sa paraan na iyon, nagkakaroon ako ng idea kung ano ang cards nila base sa nakaraang galaw nila. Alam ko, minsan risky ito lalo na kung hindi mo sila kilala, pero sa tantiya ko, worth the risk ito dahil sa pakinabang na makuha mo tungkol sa "card reading skills."
May mga panahon rin na parang sinuswerte ka lang talaga. Naranasan ko na ring mabot ang tinatawag na "winning streak" na nakapagtala ako ng limang sunod-sunod na panalo. Pero siyempre, hindi naman iyon araw-araw mangyayari. Minsan, maiisip mo rin na maybe 'yung 60% skill ko, kapartner ang 40% na swerte, ang nagdala sa akin doon. Pero pag mas matagal ka nang naglalaro, mapapansin mo kung kailan ang tamang oras para mag-risk at kung kailan maghihintay muna.
Natural na may mga paghihirap ding mararanasan, pero laging may way para i-upgrade ang sarili. Halimbawa, sa tuwing may bagong card o strategy na pinag-aaralan ko, pinapalipas ko ang ilan pang rounds bago isama sa laro ang bagong natutunan. Mayroon akong tinatawag na "adaptation phase" na umaabot ng 2-3 sessions bago ko malagay into practice ang mga bagong skills.
Kahit na simple lang tingnan, hindi biro ang intensity ng focus na kailangan dito. Kaya ang advice ko, practice lang ng practice at take note of patterns at timings. Kung hindi mo ituturing na simpleng sugalan lang ito kundi isang larong may strategy at utak, siguradong lalawak pa ang posibilidad mong manalo nang hindi nabubust. Kaya, huwag kalimutang mag-aral at magpraktis ng mga bagong natututunan mo sa bawat laro!